Saatler 04.17’yi gösterdiğinde, uykunun en derin anında yakaladı bizi… Duvarlar çatırdadı, yer sallandı, çatı çöktü, ışıklar söndü. Göz gözü görmez bir çaresizlik, zamana sığmayan acılar, tarifsiz özlemler. O gece bir daha hiç uyanamayanlar oldu. Bir şehrin, bir ülkenin hafızasına kazınan en uzun geceydi 6 Şubat.
HACI ALİ GÜNEÇIKAN YAZISININ TAMAMI
