AKİF ARSLAN
YERİ GELDİKÇE
Bugün (dün) 23 Nisan’dı.
Yani Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’ydı.
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin (TBMM) açılışının yıldönümüydü.
Türk’üm diyene kutlu olsun.
**
Yıllar önceydi.
Dumlupınar İlkokulu’na gidiyordum.
Sanırım ilk senemdi.
Eski aşağıdaki binanın yanındaki arka bahçesine toplanmıştık.
Yine 23 Nisan’dı.
Kıbrıs Meydanından Ulucami’nin üst tarafında bulunan Belediye Binasına doğru yürüyecektik.
Öğretmenimiz bizleri üçerli sıraya geçirdi.
Bizlere güzel sözler söyledi:
“Bugünün küçükleri, yarının büyükleri...”
Bu söz, çocuk aklımla beynine kazınmıştı.
Bırakın ikici sınıfı, ilkokul bitti, lise bitti, üniversite bitti ve aradan 54 yıl geçti.
Ama hala bugünün küçükleri olarak kalıyorum.
Bir türlü yarınlar benim olmuyor!
Ne Cumhurbaşkanı olabildim, ne başbakan, ne bakan...
Ne milletvekili, ne belediye başkanı, ne belediye meclis üyesi...
Ne muhtar, ne muhtarlık azası, kısacası dün nasılsa bugün de öyle...
Sadece emekli oldum...
Yaşımız geçiyor ama hala dünün küçüğü gibiyim...
Ne mutlu ki dün de benim bayramımdı