Nesillerin belirsiz bir karanlığa doğru sürüklenişini ve hayatın girdabında yok oluşunu gördükçe, yüreğim sızlıyor ve tüm dünyaya haykırasım geliyor, Üstad Necip Fazıl gibi;
“Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
Çatırtılar geliyor karanlık kubbemizden.”
MEHMET AKPINAR YAZISININ TAMAMI
