GÖKHAN ÜNLÜ
Hani derler ya “kendin çal kendin oyna”… Bizim işimizde tiyatro sahnesinde ya da radyoda yayınlanan birkaç skeç gibi görülüyor.
Pişmiş kellelere bu şehrin ağabeylerine, ablalarına, dayılarına, uşaklarına…
Bizlere akıllarınca “kulp takmaya çalışırlar”. “Aman o mu?” derler, ayak seslerimizi duyduklarında topukları yağlı kuyruklara değer, topukları yağlar kaçarlar.